«Εξόριστε ποιητή, στον Αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;
Βλέπω χαρακιές από ρόδες στ’ απέραντα λιβάδια.
Βλέπω σκισμένα νυφικά στις πλαγιές των βουνών.
Βλέπω τα ζωντανά να βόσκουν αμέριμνα αγνοώντας το αύριο του σφαξίματος.
Βλέπω τις γιούρτες, ταπεινές λευκές κηλίδες να υπόσχονται θαλπωρή…»
Ζυρ απαγγέλων το δικό του Άξιον εστί, διασχίζοντας τις στέπες της Κεντρικής Μογγολίας… Διαβάστε περισσότερα