Πρέπει να έχεις πρώτα βουλιάξει στον αέναο κυματισμό της αμμοθάλασσας, λιώσει βαδίζοντας σε φλεγόμενες εκτάσεις σκασμένης γης, τυφλωθεί από τη λευκή αντανάκλαση των αλατοπεδίων, διασχίσει ασάλευτα καρβουνιασμένα χιλιόμετρα, για να μπορέσεις να καταλάβεις, ή μάλλον να νοιώσεις μέχρι το μεδούλι, τι μπορεί να σημαίνει για τον νομάδα η θέα της όασης και η υπόσχεση του νερού. Ουαντάν, όμορφη σαν οπτασία. Διαβάστε περισσότερα