Ινδονησία

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 5 - ΣΟΥΛΑΓΟΥΕΖΙ, ΣΤΗ ΓΗ ΤΩΝ ΤΟΡΑΤΖΑ

Front Picture: 

Μπροστά μας η χωμάτινη πλατεία του Λέμπο πλημμυρισμένη στα αίματα. Μετρώ συνολικά δεκαπέντε σφαγμένα βουβάλια, ζωοθυσία για τον νεκρό. Όταν πεθαίνει, που λες, ένας Τοράτζα δεν πεθαίνει τελείως αλλά περίπου. Θα παραμείνει για μήνες ή και χρόνια «κατάκοιτος» στο σπίτι, παρέα με τους ζωντανούς, μέχρι να μαζευτούν τα απαιτούμενα για την κηδεία. Μόνο αφού σφαχτούν τα βουβάλια στ’ όνομά του, θα μπορέσει επιτέλους να ταφεί και να πάρει την άγουσα για την Πούγια, τον Παράδεισο των Τοράτζα. Διαβάστε περισσότερα

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 4 - ΜΠΑΛΙ, ΚΑΥΣΗ ΝΕΚΡΩΝ ΡΕΦΕΝΕ

Front Picture: 

Λαπλατάν. Οι πληροφορίες που μας οδήγησαν μέχρις εδώ υπόσχονται την τέλεση μιας καύσης  νεκρού  με την τυπική μπαλινέζικη-ινδουιστική  ιδιαιτερότητα. Εντελώς  διαφορετική από κείνες του Νεπάλ και των Ινδιών. "Μια  καύση αλλιώτικη  από τις άλλες", λέει. Δέλεαρ ισχυρό για τη φωτογραφική μου απληστία. Διαβάστε περισσότερα

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 3 - ΛΟΜΠΟΚ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΑΛΙΡΡΟΙΑΣ

Front Picture: 

Μας ξέβρασε εδώ ένας ξεχαρβαλωμένος χωματόδρομος. Ψυχή ζώσα! Έχω μπροστά μου την απεραντοσύνη του γαλαζοπράσινου Νότιου Ινδικού. «Δέος» είναι η λέξη που ψάχνω για να εκφραστώ. Τεράστια και άγρια κύματα σκάζουν στον ύφαλο πεντακόσια μέτρα μακριά από την ακτή, κι από κει και πέρα ημερεύουν. Ή έτσι φαίνεται, γιατί η φαινομενική ηρεμία τους κρύβει μια τεράστια και ύπουλη καταστροφική δύναμη.  Διαβάστε περισσότερα

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 2 - ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΟΜΟΝΤΟ

Front Picture: 

Ο Βαράνους Κομοντοένσις ή αλλιώς Δράκων του Κόμοντο είναι ο τελευταίος διασωζόμενος αντιπρόσωπος των μεγάλων προϊστορικών ερπετών που έζησαν στον πλανήτη πριν από εκατόν τριάντα εκατομμύρια χρόνια. Απαντάται αποκλειστικά σε δυο νησάκια του ινδονησιακού αρχιπελάγους, φτάνει τα τέσσερα μέτρα μήκος και είναι φανατικά σαρκοβόρο. Κι εμείς τώρα πάμε να τον συναντήσουμε. Διαβάστε περισσότερα

ΙΝΔΟΝΗΣΙΑ 1 - ΦΛΟΡΕΣ, ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ

Front Picture: 

Κι ενώ ο ήλιος ετοιμάζεται να δύσει πίσω από τα σκαριά, κάποιες ανθρώπινες φιγούρες ακροβατούν ξυπόλυτες πάνω σ’ ένα μαδέρι μ’ ένα βαρύ φορτίο στη ράχη. Για ένα πιάτο ρύζι προφανώς. Ε, λοιπόν, δεν βρίσκω ούτε έναν καλό λόγο για τον οποίο δεν θα έπρεπε να με μισούν αυτοί εδώ οι ζεμένοι ακροβάτες που χωρίς να τους ρωτήσω τους χρησιμοποιώ για να «κάνω τέχνη»! Κι όμως! Όπως πάντα τους περισσεύει και τώρα ένα άλοου μίστερ κι ένα εγκάρδιο χαμόγελο μπροστά στο φακό μου. Διαβάστε περισσότερα

Συλλογή ανεξάρτητου περιεχόμενου