Δεξιά κι αριστερά κάθετοι πέτρινοι όγκοι θεόρατοι, που αν απλώσω τα χέρια σχεδόν τους αγγίζω. Μπροστά ο κουρνιαχτός που σηκώνουν οι οπλές κάποιου προπορευόμενου αλόγου. Και πάνω ψηλά ίσα που διακρίνεται να ανεμίζει σαν σημαία ένα γαλάζιο κουρελάκι ουρανού. Στον πάτο του φαραγγιού. Ώσπου σε μια στροφή, μέσα από το πέπλο της σκόνης, νάτο, το Καζνέχ, αιμάτινη οπτασία φωλιασμένη στη μαύρη σχισμή των βράχων. Έφτασα! Διαβάστε περισσότερα