Μάνα, σου γράφω καθισμένος σ’ ένα παγκάκι απέναντι στ' αγάλματα και είμαι πολύ καλά. Κάτι αγάλματα υπέροχα. Οι καλύτεροι φίλοι μου. Δεν ακούω τίποτ' άλλο παρά το ψιθύρισμα της σιωπής τους. Το ψιθύρισμα του νερού που κυλά επάνω τους. Ούτε τις κόρνες των αυτοκινήτων, ούτε τις φωνές των περαστικών. Η σιωπή των αγαλμάτων, ρε μάνα, τι να σου πω! Διαβάστε περισσότερα