ΙΣΛΑΝΔΙΑ 7 - ΡΕΙΚΙΑΒΙΚ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Front Picture: 

Μετά από τρεις βδομάδες περιπλάνησης στην ισλανδική φύση, ήρθε η στιγμή να γνωρίσουμε, έστω ετεροχρονισμένα, τα μέρη απ’ όπου εκκινεί συνήθως η περιήγηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των επισκεπτών της Ισλανδίας: την πρωτεύουσα Ρέικιαβικ και τον λεγόμενο «Χρυσό Κύκλο» ήτοι Thingvellir – Geysir – Gullfoss

 

Κείμενο: Ισαβέλλα Μπερτράν

Φωτό: Κώστας Ζυρίνης

Το ταξίδι στην Ισλανδία πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2009

 

 

Προηγούνται:

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 1 - ΒΕΣΤΦΙΡΔΙΡ, Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν 

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 2 - ΒΟΡΕΙΕΣ ΑΚΤΕΣ, ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΚΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 3 - ΜΥΒΑΤΝ, ΠΥΡ ΚΑΙ ΥΔΩΡ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 4 - ΑΣΚΙΑ, ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 5 - ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ, ΤΟ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΟΥ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν 

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 6 - ΑΠΟ ΤΟ LAKI ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ ΣΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ VIK | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν 

 

Να’ μαστε λοιπόν στο Ρέικιαβικ! Μετά από τρεις βδομάδες περιπλάνησης στην ισλανδική φύση και μια τριημερη γροιλανδική παρεκτροπή (ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ - ΑΝΓΚΜΑΓΚΣΑΛΙΚ, ΟΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν) περπατάμε ξανά σε μια μεγάλη πόλη.

 

Καλά, όταν λέω «μεγάλη», μην πάει ο νους σας σε τίποτε συντριπτικά μεγέθη. Μιλάμε για μια πόλη στα κυβικά της Πάτρας. Χρησιμοποίησα ωστόσο τον συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό σε σχέση με την ισλανδική κλίμακα. Και με σχεδόν διακόσιες χιλιάδες κατοίκους σε σύνολο μόλις τριακοσίων πενήντα χιλιάδων Ισλανδών, το λεγόμενο «μητροπολιτικό Ρέικιαβικ» είναι αναμφίβολα μεγάλο για τα ισλανδικά δεδομένα. Ειδικότερα άμα σκεφτείς ότι συγκεντρώνει σχεδόν το εξήντα τα εκατό του πληθυσμού της χώρας.

Οκ, θα το πω ευθέως κι ευθαρσώς κι ας ξενίσει. Αν έχετε στη διάθεση σας εφτά-δέκα μέρες όλες κι όλες για το ισλανδικό ταξίδι σας, μην αφιερώστε πάνω από μία για το Ρέικιαβικ. Έτσι κι αλλιώς δυο μισές μέρες, μισή στο πήγαινε, μισή στο έλα, είναι περίπου βέβαιο ότι θα τις κάτσετε για πρακτικούς λόγους. Αρκούν και με το παραπάνω. Μα, θα μου πείτε, δηλαδή το Ρέικιαβικ δεν αξίζει; Κάθε άλλο, είναι η απάντηση.

 

Και τα κλασικά σκανδιναβικά του σπίτια διαθέτει, παλιά και πιο πρόσφατa

 

 

 

 


Και την ενδιαφέρουσα σύγχρονη αρχιτεκτονική του

 

 

 

 

 

Και τον περιποιημένο παραλιακό του 

 

 

 

Και τα καφέ του

 


Και τις υπαινικτικές αφίσες του άμα λάχει. Καθώς επίσης και τις καθαρά καλλιτεχνικές.

 

 

Και την εκκλησία του, σε επισκευή όταν περάσαμε, με την άπαρτη θέα πάνω στην πόλη.

 

 

Και τις πλατείες του με τ' αγάλμα, και τους ανοιχτούς χώρους για την βόλτα παιδιών και γονιών

 

 

 



Και εν γένει ευάερο είναι (ευήλιο δεν θα έλεγα, τουλάχιστον όχι κατά κανόνα!)

 

 


Με άνετους δρόμους, φιλικούς προς τους πεζούς και τους ποδηλάτες

 

 


 

Και κυρίαρχα τα έντονα χρώματα

 


 

Και βεβαίως διαθέτει το φημισμένο Blue Lagoon του

 


 

Με λίγα λόγια, πρόκειται για μια συμπαθέστατη μικρή πρωτεύουσα.

 

Μα τότε, θα αναρωτηθείτε δικαιολογημένα, γιατί να μην κάτσει κανείς παραπάνω σε μια τόσο ευχάριστη πόλη;

 

Γιατί ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο είναι η απάντηση.

 

Γιατί πόλεις σαν το Ρέικιαβικ θα βρείτε κι αλλού στη Σκανδιναβία. Ακόμα και στην ίδια την Ισλανδία, το Ακουρέιρι στον βορρά δεν είναι ουσιαστικά παρά ένα Ρέικιαβικ μινιατούρα. Ενώ φύση σαν την ισλανδική δεν θα βρείτε πουθενά αλλού στον κόσμο.

 

Η Φύση, η Φύση και ξανά η Φύση είναι που καθιστά την Ισλανδία μοναδική.

 

Έτσι λοιπόν, αν ο χρόνος που διαθέτετε για το ταξίδι σας είναι μόλις εφτά με δέκα μερούλες, χρόνος οριακός για να δείτε επί τροχάδην τα βασικά φυσικά αξιοθέατα, τότε ακόμα και μια μέρα στο Ρέικιαβικ είναι αναλογικά πολύ όταν μπορείτε στον ίδιο χρόνο να κάνετε (για παράδειγμα) το γύρο της χερσονήσου Snaefellnes.

 

Ουφ, εγώ πάντως είπα και ελάλησα, και ως εκ τούτου ξαλάφρωσα και αμαρτίαν ουκ έχω. Από κει και πέρα εσείς αποφασίζετε.

 

Ο Χρυσός Κύκλος


Μετά από την 24ωρη ανάπαυλα στο Ρέικιαβικ, να’μαστε λοιπόν πάλι στο δρόμο. Στο τιμόνι ενός Jeep Liberty SUV αυτή τη φορά. Η θυελλώδης σχέση μας με το αλανιάρικο Wrangler, που μαζί του ζήσαμε τόσες και τόσες περιπέτειες και χτυποκάρδια για σχεδόν τρεις βδομάδες, έλαβε οριστικό τέλος το βράδυ της άφιξής μας στο Ρέικιαβικ.

Νέο αυτοκίνητο για την παρέα, άρα και νέο ξεκίνημα. Έτσι τουλάχιστον θέλω να αντιμετωπίζω τις τέσσερις μέρες που μας έχουν απομείνει να περάσουμε στο νησί. Όχι με τη γεύση του τέλους, παρά σαν ένα σύντομο αυτοτελές ταξίδι που αρχίζει μόλις τώρα. Πόσοι και πόσοι στο κάτω κάτω δεν αρκούνται σε μια επίσκεψη τεσσάρων-πέντε ημερών στην Ισλανδία, άντε μιας βδομάδας το πολύ;

Ετεροχρονισμένοι λοιπόν κατά τρεις βδομάδες, σήμερα τραβάμε για κει απ’ όπου εκκινεί συνήθως η περιήγηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των επισκεπτών: τον λεγόμενο «Χρυσό Κύκλο» (ή και Χρυσό Τρίγωνο) ήτοι Thingvellir – Geysir – Gullfoss.

Στάση 1, Thingvellir

 

Αυτό που θα πω ενέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθώ (αδίκως και μόνο απ’ όσους δεν με γνωρίζουν προσωπικά) για σνομπισμό, ελιτισμό και άλλα συναφή και εξ ίσου απεχθή, ωστόσο δεν μπορώ παρά να είμαι ειλικρινής μαζί σας: δεν εντυπωσιάστηκα. Νομίζω ότι ακόμα κι αν δεν είχαν προηγηθεί όσα θαυμαστά παρέλασαν μπροστά από τα μάτια μας όλο το προηγούμενο διάστημα, και πάλι το Thingvellir δεν είχε καμμιά πιθανότητα να εγγραφεί ως ιδιαίτερα σημαντικό στη μνήμη μου. Με μια λέξη: υπερτιμημένο.

Εντάξει, το ξέρω ότι το μέρος έχει ιδιαίτερη ιστορική και συμβολική αξία για τους Ισλανδούς αφού από δω ξεκίνησαν κατά τον 10ο αιώνα οι υπαίθριες συνεδριάσεις του Althing, του ισλανδικού κοινοβουλίου, γεγονός που δικαίως καθιέρωσε το Thingvellir ως λίκνο του ισλανδικού έθνους και της δημοκρατίας του. Ωστόσο, τα επί τόπου αρχαιολογικά ευρήματα είναι περίπου ασήμαντα και πάντως όχι ικανά να πλουτίσουν με εικόνες την θεωρητική επίγνωση της ιστορικότητας του μέρους.

Εντάξει, γνωρίζω επίσης ότι το πάρκο διατρέχεται από το ρήγμα του Ατλαντικού, ότι δηλαδή κάπου εδώ εφάπτεται η βορειοαμερικάνικη με την ευρασιατική πλάκα σε μια άκρως ασταθή και ταραχώδη σχέση, και πως οι κατά καιρούς τσακωμοί τους έχουν αφήσει τις ρωγμές τους σε διάφορα σημεία του πάρκου. Για να τα διακρίνεις όμως όλα αυτά, υπάρχει μια βασική προϋπόθεση: να γνωρίζεις προκαταβολικά τι είναι αυτό που βλέπεις. Γιατί, κατά λοιπά, αν δεν είσαι γεωλογικά ψυλλιασμένος, το μόνο που αντιλαμβάνεσαι είναι ότι περπατάς πότε κατά μήκος και πότε στο χείλος ενός απολύτως συνηθισμένου κάνυον.

 

Ούτε ιδιαίτερα βαθιού (τριάντα μέτρα μάξιμουμ) ούτε ιδιαίτερα στενού, εν ολίγοις όχι ιδιαίτερα θεαματικού, και επιπλέον γεμάτο χαζοχαρούμενους τουρίστες όπως εσύ ο ίδιος. Γιατί αυτό ακριβώς ένοιωσα στο Thingvellir: Τουρίστας. Για πρώτη και τελευταία φορά στην Ισλανδία.

Γιαυτό λοιπόν, ένα φωτογραφικό κλικ για μια γενική λήψη από μακριά, ίσα να έχουμε να θυμόμαστε ότι περάσαμε από δω, και μετά άντε γεια, και πάμε γι άλλα!

Σταση 2, Geysir

Κι εδώ η πυκνότητα των επισκεπτών είναι αρκετά μεγάλη (για δεδομένα Ισλανδίας πάντα), τουλάχιστον όμως το «δρώμενο» είναι πραγματικά μοναδικό και, επιπροσθέτως, εγγυημένη η θέασή του.

 

Ο λόγος για τον θερμοπίδακα Strokkur, ο οποίος σε αντίθεση με τον απρόβλεπτο χαρακτήρα των περισσότερων μελών της συνομοταξίας του, έχει αποκτήσει το καλό συνήθειο να τινάζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα προς μεγάλη τέρψη όσων ταξιδεύουν ως εδώ ακριβώς για να θαυμάσουν αυτό το σπάνιο γεωθερμικό φαινόμενο.

Η παλιά σταρ του πάρκου ήταν – το μαντέψατε – ο θερμοπίδακας Geysir που έδωσε το brand name όχι μόνο στο πάρκο αλλά, διεθνώς, σε ολόκληρο τον κλάδο των γκέιζερ.

 

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ο εν λόγω Geysir όχι μόνο εκτοξευόταν πολλές φορές την ημέρα σε ύψος ακόμη και εξήντα μέτρων, αλλά το κάθε ξέσπασμά του διαρκούσε μέχρι και μία ώρα. Η έντονη δραστηριότητα συνεχίστηκε και στις αρχές του 20ου αιώνα, με διαστήματα ενεργοποίησης ακόμα και ανά μισή ώρα, μα κάπου το 1916 οι εκρήξεις σταμάτησαν, μάλλον εξαιτίας υπόγειων μετατοπίσεων από σεισμό που έφραξαν τον σωλήνα του θερμοπίδακα.

 

Έτσι, τα επόμενα ογδόντα περίπου χρόνια, ο Geysir είχε μόνο περιστασιακή δραστηριότητα (μερικές φορές μάλιστα «κατά παραγγελία» μετά από παρέμβαση γεωλόγων), αλλά πάντως εξόχως θεαματική όποτε αυτή εκδηλωνόταν, με εκτινάξεις αναβράζοντος νερού μέχρι ύψους εβδομήντα μέτρων. Ώσπου ένα σεισμός το 2000 ξύπνησε τον Geysir για τα καλά, προκαλώντας για δύο μέρες τις μεγαλύτερες εκτινάξεις θερμοπίδακα της νεότερης ιστορίας: εκατόν είκοσι δύο μέτρα ύψος!

Τα επόμενα τρία χρόνια, ο Geysir συνέχισε να εκρήγνυται με συχνότητα περί τις οκτώ φορές την ημέρα ώσπου, από το 2003 και πέρα η δραστηριότητά του άρχισε και πάλι να φθίνει και έχει πλέον περιοριστεί και πάλι σε μεμονωμένα απρόβλεπτα ξεσπάσματα.

Με μια τόσο ασταθή συμπεριφορά, επόμενο ήταν ο Geysir να χάσει τελικά την πρωτοκαθεδρία στην αγάπη του κοινού και να εκτοπιστεί από τον Strokkur, το μικρό γεωθερμικό αδερφάκι του, μέτριων μεν πλην σταθερών επιδόσεων.

 

Μπορεί ο Strokkur να τινάζεται «μόνο» μέχρι το μέγιστο ύψος των τριάντα μέτρων, το κάνει όμως με μεγάλη συχνότητα και με μία εντυπωσιακή ωρολογιακή ακρίβεια (κάθε έξι με δέκα λεπτά).

 

Πώς λοιπόν να μην τον προτιμήσεις όταν μέσα σε μόλις ένα τέταρτο της ώρας μπορεί να χαρείς το φαινόμενο δυο, ίσως και τρεις φορές;

 

Κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι!


Στάση 3, Gulfoss 

 
Σε απόσταση αναπνοής από τον Strokkur, οι καταρράκτες Gulfoss είναι οι διασημότεροι όλης της Ισλανδίας καθότι και οι πλέον εύκολα επισκέψιμοι. Στερούνται βέβαια την υπέροχη μοναξιά που απολαύσαμε σε άλλες τοποθεσίες, αλλά η ομορφιά είναι πάντα ομορφιά.

 


Χώρια που ο βρόντος του νερού παρέχει πλήρη ηχομόνωση από οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη παρεμβολή.

 


 

Και μετά την αναπόφευκτη περιήγηση στον Χρυσό Κύκλο, έφτασε επιτέλους η στιγμή που, έστω και ανομολόγητα, όλοι ενδόμυχα περιμέναμε: η ώρα της νέας (και δυστυχώς ύστατης) εξόρμησης στην ενδοχώρα!
(συνεχίζεται)

 


Για περισσότερες φωτογραφίες της Ισλανδίας: Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν | Πάμε γι' άλλα...

 

 

Το οδοιπορικό σε συνέχειες:

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 1 - ΒΕΣΤΦΙΡΔΙΡ, Η ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΑΓΡΙΑ ΔΥΣΗ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν 

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 2 - ΒΟΡΕΙΕΣ ΑΚΤΕΣ, ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΚΤΙΚΟ ΚΥΚΛΟ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 3 - ΜΥΒΑΤΝ, ΠΥΡ ΚΑΙ ΥΔΩΡ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 4 - ΑΣΚΙΑ, ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΙΣΛΑΝΔΙΑΣ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 5 - ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΑΚΤΗ, ΤΟ ΥΠΕΡΘΕΑΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΟΥ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 6 - ΑΠΟ ΤΟ LAKI ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΚΡΗΞΗΣ ΣΤΙΣ ΜΑΥΡΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ VIK | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 7 - ΡΕΙΚΙΑΒΙΚ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟ ΤΡΙΓΩΝΟ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 8 - ΧΒΕΡΑΒΕΛΙΡ, ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΩΝ ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΣΛΑΝΔΙΑ 9 - ΥΣΤΑΤΟ ΧΑΙΡΕ, ΛΑΝΤΜΑΝΝΑΛΑΟΥΓΚΑΡ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

 

 


Διαβάστε επίσης ένα αυτοτελές άρθρο για τον βορρά:

ΙΣΛΑΝΔΙΑ - ΑΔΑΜΑΣΤΗ ΓΗ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν