Ο ήλιος, λίγο πριν δύσει, θα τη θωπεύσει για μια ακόμη φορά. Πώς να μη την υμνήσουν οι ποιητές; Πώς να μη της ορμήσουν οι αγιογδύτες; Και τι θα μπορούσε να ελπίζει κανείς από τους υπεύθυνους της χωροαταξίας του περιβάλλοντος;
Το καυτό μάγμα στα σωθικά της Σαντορίνης δεν έπαψε ποτέ να αναβράζει. Ο Εγκέλαδος θα συνεχίσει παίζει για πολύ καιρό, πέρα κι από τη συμβατική χρονολόγηση του ανθρώπου, ξαναφτιάχνοντας κατά το κέφι του, γεωγραφικό σχήμα του νησιού: Το Αέναο Γίγνεσθαι!
Τοπίο στο φως. Να μένεις με τις ώρες ακίνητος κι αμίλητος και να μη θυμάσαι κατά πού πέφτει η Αθήνα, και ό,τι αυτή συνεπάγεται. Δε χρειάζονται πολλά για να είναι κανείς ευδαίμων, τέλος πάντων.
"... Άραξε και δες την Οία που ξυπνάει. Δες πώς οι Σαντορινιοί, αιώνες τώρα, ξορκίζουν το κακό πάνω στο χείλος της Καλδέρας. Κι όταν γιορτάζουν, λέει, ρίχνουν και κά'να βαρελότο για να κοροϊδέψουν και ν'απομυθοποιήσουν τον Εγκέλαδο. Από δω, αν έχεις αισθήματα, θα φύγεις ή τρελός ή σοφός, άραξε!"
Είναι στη ρίζα του βράχου κάτω από το Κάστρο της Οίας κι έχει αντέξει πολλά, μα πάρα πολλά, ρίχτερ. Άντεξε ακόμη και το τσουνάμι του χίλια εννιακόσια πενήντα έξι, ύψους εικοσιπέντε μέτρων. Ε, πώς να μην ανακράξεις "θαύμα, θαύμα"!
Οι Σταυροφόροι που πέρασαν από δω, ίσως και νά'ναι οι πρώτοι που ενέπνευσαν αυτόν το συγκρητισμό στην εκκλησιαστική αρχιτεκτονική. Πέντε με έξι αιώνες ζωή έχει πίσω του αυτό το κωδωνοστάσιο, λέει ο παπάς.
"... δεν ξέρω τι να σου πω... Κάτι ανάμεσα στο απόλυτα τέλειο και στο κιτσάτο, χωρίς ενδιάμεση διαβάθμιση. Αλλά, για να μη με χρεώσεις πάλι με ακατάσχετη γκρίνια, προτιμώ να σου απαντήσω πως το βρίσκω τέλειο. Στο κάτω, κάτω, μου βγάζει έξω κάποια συναισθήματα από την παιδική μου ηλικία. Δεν είναι και λίγο, ε;"
"Κύριε υποψήφιε βουλευτά,... Είστε διατεθειμένος να αγωνιστείτε στην κατεύθυνση της προστασίας και της διατήρησης της Πολιτιστικής Κληρονομιάς..;" (Απόσπασμα υπομνήματος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου Σαντορίνης "Ο Φοίβος" και όλου του Περιφερειακού Δικτύου Αιγαίου προς... κάθε κατεύθυνση από τούδε και στο εξής).