Ο ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΤΩΝ ΦΙΔΙΩΝ

Front Picture: 

Από το χάραμα σχεδόν λες και μας περίμενε για να πιάσει δουλειά, παρέα με τον γιο του, καθισμένοι κι οι δυο κατάχαμα λίγο έξω από το παλιό μαχαραγιάδικο παλάτι πάνω στη λίμνη του Πούσκαρ.

Τα σύνεργα του μεροκάματου λίγα και απλά, ίσα μια κοινή φλογέρα κι ένα σκεπαστό πλεκτό καλαθάκι, με ασυνήθιστο όμως περιεχόμενο.

Για την Ελλάδα ασυνήθιστο, εννοείται, όχι για την Ινδία όπου τα παράξενα (για μας) αποτελούν μάλλον τον κανόνα παρά την εξαίρεση.

Μόλις μας είδε, φωτογράφοι εραστές των χρωμάτων της αυγής πάνω στην κοιμισμένη πόλη, μα και πρώτοι υποψήφιοι πελάτες της ημέρας, ο άντρας με το τουρμπάνι και το μεγαλόπρεπο μουστάκι έπιασε αμέσως τη φλογέρα.

Άνοιξε το καλαθάκι μπροστά του, ακούμπησε με την άκρη της τον φυλακισμένο ένοικο, κι εκείνος ορθώθηκε απειλητικά προς το μέρος του πριν αρχίσει να λικνίζεται στο ρυθμό της μελωδίας.

Δεκάδες χιλιάδες αριθμούν οι συνάδελφοι ομότεχνοί του γητευτές φιδιών, που στηρίζουν την επιβίωσή τους στο ιδιαίτερο αυτό αλισβερίσι τους με τα ερπετά, και δη με την κόμπρα ή «νάγια» όπως αποκαλείται το είδος στην ινδική υποήπειρο.

Κουφή όπως όλα τα φίδια, η νάγια στην πραγματικότητα δεν χορεύει όπως λαθεμένα συνήθως πιστεύεται παρασυρμένη από τις νότες της μουσικής, παρά ταλαντεύεται παλινδρομικά ακολουθώντας τη μετατόπιση της άκρης της φλογέρας που κινεί απαλά ο γητευτής.

Αυτό είναι εξάλλου και το μυστικό της εκπαίδευσης κατά πως διατείνονται οι ερπετολόγοι.

Η ανόρθωση του ενός τρίτου περίπου του μήκους του σώματος είναι μια φυσική αντίδραση της κόμπρα μόλις νοιώσει να απειλείται. Κι αυτό ακριβώς συμβαίνει σε κάθε άνοιγμα του καλαθιού.

Μόνο που την απειλή την εκλαμβάνει ως προερχόμενη από τη φλογέρα που κινείται μπροστά της και όχι από τον άνθρωπο που βρίσκεται πίσω απ’ αυτήν.

Παρακολουθεί την άκρη της φλογέρας σαν «υπνωτισμένη», έτοιμη ν’ αμυνθεί εφορμώντας, αν αντιληφθεί τον κίνδυνο να πλησιάζει υπερβολικά κοντά και σε απόσταση βολής.

Όσο αναπτύσσουν σχέσεις οικειότητας με το φίδι, οι γητευτές φαίνεται να γνωρίζουν καλά ποια είναι αυτή η ελάχιστη απόσταση ασφαλείας, χωρίς ν’ αποκλείονται παρ’ όλα αυτά τα σποραδικά ατυχήματα από το δάγκωμα της νάγια.

Ο κίνδυνος ατυχημάτων ωστόσο δεν αποθαρρύνει διόλου τους πατεράδες στο να μεταδίδουν τη γνώση τους στα παιδιά τους, εξασφαλίζοντας έτσι τον επιούσιο χάρη σ’ ένα επάγγελμα κατά βάση κληρονομικό, που αποτελεί πανάρχαιο διαχρονικό κομμάτι του ινδικού τοπίου.

Διαβάστε για την Ινδία: ΙΝΔΙΑ 1, ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΛΧΙ ΣΤΗΝ ΤΖΑΙΠΟΥΡ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν

ΙΝΔΙΑ 2 - ΤΑΖ ΜΑΧΑΛ, ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν 

Για περισσότερες φωτογραφίες από την Ινδία: Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν | Πάμε γι' άλλα...