ΔΥΤΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗ - ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΤΩΝ "ΜΑΓΙΣΣΩΝ"

Submitted by Isabelle on Πέμ, 02/25/2016 - 22:49

Front Picture:

Τα σπίτια τους βρίσκονται στην άκρη του οικισμού. Δεν ξεχωρίζουν σε τίποτε από τα υπόλοιπα, ίδιες λάσπινες κατασκευές, με αχυρένια στέγη, μια-δυο ψάθες απλωμένες κατάχαμα, μερικά σκεύη φαγητού σε υπαίθρια χρήση μπροστά στην πόρτα. Μα οι τρεις μοναχικές γυναίκες που τα κατοικούν δεν είναι σαν όλες τις άλλες…

Της Ισαβέλλας Μπερτράν

Δημοσιεύτηκε στο ΓΕΩΤΡΟΠΙΟ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, τεύχος αρ. 108 / 03.05.2002

Τούτες δω οι γυναίκες ούτε γεννήθηκαν ούτε παντρεύτηκαν σ’ αυτό εδώ το μικρό χωριό της υποσαχάριας Δυτικής Αφρικής. Απλά φιλοξενούνται, από τότε που εξοστρακίστηκαν πριν από χρόνια από τις οικογενειακές εστίες τους γιατί ήταν λέει «μάγισσες», και άρα υπεύθυνες για διάφορες συμφορές που είχαν βρει τους συγγενείς τους ή την κοινότητα όπου ζούσαν μέχρι τότε.

Παλιά υπόθεση όσο και η ανθρωπότητα, η πίστη στη μαγεία και στις υπερφυσικές δυνάμεις του κακού.

Μόνο που σε μερικές κοινωνίες και σε ορισμένες ιστορικές περιόδους, το κυνήγι των «μαγισσών» εκδηλώνεται με ιδιαίτερη αγριότητα.

Όπως στην περίπτωση πολλών απομονωμένων περιοχών της Μαύρης Ηπείρου όπου μπορείς να βρεθείς κατηγορούμενος για μαγεία για τα πιο σοβαρά ή αστεία αίτια.

Πέθανε κάποιο παιδί; Σίγουρα φταίει το ζηλόφθονο μάτι της άτεκνης θείας του.

Χάλασε ένας προγραμματισμένος γάμος; Το θλιβερό γεγονός αναμφιβόλως οφείλεται στη μαγγανεία κάποιου αντίζηλου.

Αρρώστησε και ψόφησε κάποια κατσίκα; Τα αίτια πρέπει ν’ αναζητηθούν στα σατανικά μαντζούνια που παρασκευάζει κρυφίως η γριά της διπλανής λασποκαλύβας.

Ένας άντρας αποδείχτηκε βραδύκαυστο φυτίλι κατά την εκτέλεση των συζυγικών του καθηκόντων; Ούτε ψύλλος στον κόρφο του συγχωριανού που θα καταδειχτεί ως ύποπτος της βασκανίας.

Κατά κανόνα τα εξιλαστήρια θύματα είναι γένους θηλυκού, μεγάλης συνήθως ηλικίας.

Η διαδικασία προβλέπει κλήση σε απολογία μπροστά στη δημογεροντία του χωριού, που θ’ αποφανθεί για την ενοχή ή όχι, τρέχα γύρευε με ποια κριτήρια.

Σε περίπτωση καταφατικής ετυμηγορίας, η ποινή είναι πάντα η ίδια: εξοστρακισμός.

Η «μάγισσα» υποχρεούται να μαζέψει επί τόπου τα μπογαλάκια της και να αναχωρήσει με τα πόδια προς άγνωστο προορισμό.

Αν είναι τυχερή και οι αντοχές της της το επιτρέψουν, θα βαδίσει για μέρες αναζητώντας άσυλο σε κάποιο χωριό που δέχεται κατ’ εξαίρεση τις «δαιμονισμένες» διότι προστατεύεται, λέει, από κάποια ειδικά καλά πνεύματα με άριστες επιδόσεις στην εξουδετέρωση των δυνάμεων του κακού.

Αλλιώς, το πιθανότερο είναι η «μάγισσα» να πεθάνει από εξάντληση, μόνη κι αβοήθητη στην άκρη κάποιου μονοπατιού.

Στην Γκάνα και στο Τόγκο πάντως, όπου το φαινόμενο του διωγμού των «μαγισσών» γνωρίζει μεγάλη έξαρση τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν πλέον γνωστά χωριά υποδοχής, όπως το Κουκόε, το Γκαμπάγκα ή το Κπατίνγκα. Εκεί ο αριθμός των εξόριστων μετριέται ήδη σε πολλές εκατοντάδες ενώ οι επιδημίες, οι πλημμύρες ή η ανομβρία που πάντα μαστίζουν αυτές τις ξεχασμένες γωνιές του πλανήτη τροφοδοτούν τακτικά με νέες αφίξεις τις παροικίες των καταραμένων.