Ελληνικά
EnglishΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ 3 - ΜΑΤΟΠΟΣ, Η ΓΛΥΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ
Αν και θυμίζει περισσότερο Μεξικό παρά τη μητέρα-ήπειρο, δεν υπάρχει στη Ζιμπάμπουε τόπος πιο βαθιά αφρικανικός από το Εθνικό Πάρκο Ματόπος. Εκατό χιλιάδων ετών χρονολογούνται τα ίχνη από το πέρασμα των πρώτων κυνηγών και καρποσυλλεκτών από δω.
Κείμενο: Ισαβέλλα Μπερτράν
Φωτό: Κώστας Ζυρίνης
Το ταξίδι στη Ζιμπάμπουε πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2003
Σε απόσταση μίας περίπου ώρας από την Μπουλαγουάγιο, δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ζιμπάμπουε, τα όρη Ματόπος που περικλείονται μέσα στα όρια του ομώνυμου Εθνικού Πάρκου δεν είναι αυτό που θα λέγαμε χτεσινά.
Για την ακρίβεια εμφανίστηκαν πριν κάμποσα εκατομμύρια χρόνια, την εποχή όπου ο πλανήτης σε μόνιμη κατάσταση εφηβικής υπερδιέγερσης ακούμπαγε κάθε τρεις και λίγο τα σωθικά του στην επιφάνειά του και τα στοίβαζε με τη μορφή βουνών και ηφαιστειακών κώνων.
Δύσκολο βέβαια να φανταστεί κανείς ότι τα μετρίου αναστήματος σημερινά λοφάκια Ματόπος υπήρξαν κάποτε απότομες βουνοκορυφές, κι όμως έτσι αποφαίνονται οι γεωλόγοι που μελετήσανε την περιοχή.
Με βασικό εργαλείο λοιπόν τη διάβρωση αέρα και νερού, ο χρόνος ανέλαβε όχι μόνο να κοντύνει τα αρχικά βουνά άμα τη εμφανίσει τους, αλλά κυριολεκτικά να τ’ αποφλοιώσει από τα μαλακά τους μέρη ώσπου βγήκε στην επιφάνεια ο σκληρός γρανιτένιος πυρήνας τους.
Έκθετος πλέον στους καιρούς, ο αρχικά άγριος και συμπαγής γυμνός βράχος, άρχισε σιγά σιγά ν’ αποκτάει όλο και πιο λείες και στρογγυλεμένες επιφάνειες, ενώ την ίδια στιγμή, κάτω από την επίδραση των διακυμάνσεων της θερμοκρασίας, ανέπτυσσε ρωγμές, έσπαζε και άνοιγε, αποβάλλοντας ενίοτε ολόκληρα τμήματα που κι αυτά με τη σειρά τους κομματιάζονταν σε μικρότερα κατρακυλώντας από τα ύψη.
Αποτέλεσμα όλης της παραπάνω διεργασίας διάβρωσης, λείανσης και κατακερματισμού, η σημερινή εκτεταμένη συλλογή «εκθεμάτων» φυσικής βραχογλυπτικής, διασκορπισμένων σε μια επιφάνεια μερικών εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, συνθέτοντας ένα από τα πιο παράδοξα τοπία της Αφρικής, αφού περισσότερο θυμίζει Μεξικό παρά τη μητέρα ήπειρο.
Αυτή όμως είναι μονάχα η πρώτη εντύπωση που αποκομίζει ο μη μυημένος στην Ιστορία επισκέπτης. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει στη Ζιμπάμπουε τόπος πιο βαθιά αφρικανικός από τα όρη Ματόπος.
Εκατό χιλιάδων ετών χρονολογούνται τα ίχνη από το πέρασμα των πρώτων κυνηγών και καρποσυλλεκτων από δω, ενώ οι Σαν - γνωστότεροι ως Βουσμάνοι - έχουν αφήσει το καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα με ζωγραφικές παραστάσεις σε σπήλαια και κουφάλες βράχων.
Όσο για τους Ντεμπέλε, τη δεύτερη πιο πολυπληθή φυλή της χώρας, εξακολουθούν και σήμερα να θεωρούν τον τόπο ιερό και κατοικημένο από τα πνεύματα των προγόνων τους, εξ’ ου και οι κρυφοί βωμοί αφιερωμένοι στον Μγουάρι, θεό της βροχής, και οι δεήσεις τους προς εκείνον να ποτίσει γενναιόδωρα τη γη με το νερό που εξουσιάζει.
Μα η ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των Ματόπος φαίνεται πως κατάφερε ν’ αγγίξει και τους λευκούς άποικους, με πρώτο και καλύτερο έναν άνθρωπο καθόλου φημισμένο κατά τα άλλα για τις ευαίσθητες χορδές τους, τον περιώνυμο Σέσιλ Ροόυντς. Έτσι λοιπόν, με δεδομένη την εκφρασθείσα επιθυμία του, ο ιδρυτής της πάλαι ποτέ βρετανικής Ροδεσίας βρίσκεται θαμμένος εδώ, σ’ έναν λόφο που ο ίδιος επέλεξε ως κατάλληλο, βαφτίζοντάς τον σεμνά «η Θέα του Κόσμου». Την οποία θέα ατενίζει πλέον αδιαλείπτως, ανάσκελα στον τάφο του από το 1902.
Για περισσότερες φωτογραφίες από τη Ζιμπάμπουε:
Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν | Πάμε γι' άλλα...
Διαβάστε επίσης:
ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ 1 - ΒΙΚΤΟΡΙΑ ΦΟΛΣ, Ο ΚΑΠΝΟΣ ΠΟΥ ΒΡΟΝΤΑ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν
ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ 2 - ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΝΓΚΑ | Κώστας Ζυρίνης & Ισαβέλλα Μπερτράν
